Kategoria: Opowiadania

Witajcie.
Opowiadanie to jest oparte na moich własnych przeżyciach z ostatniego czasu, także wszelkie niedociągnięcia prosze mi wybaczyć. 🙂

– Co się stało? – pyta Natalia, patrząc na mnie.
– Ja… – zaczynam, czując jak w moich oczach zbierają się łzy. – Nie wiem, jak ci to powiedzieć.

Witajcie.
Uwierzycie, jak powiem, że to opowiadanie powstało w dniu dzisiejszym? Pewnie tak. A uwierzycie, jeśli
powiem, że na podstawie mojego snu? Nie wszystko, ale kłótnia z bohaterki z drugą bohaterką to przez
mój sen.
A tymczasem zapraszam do lektury.

Witajcie.
Może na początek kilka słów wstępu, zanim zostawię Was z tą lekturą. Historia oparta jest na wydarzeniach z serialu Policjantki i policjanci, dokładniej z 299 odcinka, z ostatniej sceny końcowej. Ale poza tym są wzmianki o sytuacjach z innych odcinków. 🙂 Jako, że następny sezon dopiero za trzy miesiące, postanowiłam napisać takie małe opowiadanko, które obecnie nie ma tytułu, ale jak tylko będzie miało, to na pewno edytuję tytuł wpisu.
Aktualizacja: Monia, dziękuję za podsunięcie tytułu. Lepszego bym nie wymyśliła. 🙂

Pozdrawiam wszystkich serdecznie i zapraszam do lektury.

Witajcie.
Taka moja mała historyjka. Ciekawa jestem, czy Wam się spodoba i co powiecie. 🙂
Piosenki, o których wspomniałam lub wykorzystałam tłumaczenia to: „I May Not Awaken”, „If I Could Be Where You Are”, „’s fagaim mo bhaile”, „Marble Halls”.

„Żaden deszcz nie może płakać tak jak ja płakałam, by wiedzieć, że prosty sen nie może być zatrzymany. Jestem dzieckiem, tak daleko od domu”.