Kategoria: Wiersze, wierszyki

Gdy czasem jest tak, że coś nas trapi i męczy,
Jest zawsze ktoś, kogo możemy podręczyć.
Są ludzie, którym bezgranicznie i szczerze ufamy,
Którym sekrety najskrytsze w tajemnicy powierzamy.
Są tacy, którzy staną za Tobą obronnym murem,

Boże, gdzie jesteś? Powiedz mi,
Gdzie się podziały te dobre dni?
Dlaczego odszedłeś, zostawiłeś mnie?
A może to wszystko jest tylko złym snem?
Powiedz mi, Boże, dlaczego jest tak,

Witajcie.
Dokładniej mówiąc, wiersz o postaciach z Na Sygnale. Taki spontan, bo pwostał przed chwilą, mam nadzieję,
że Wam się spodoba.

P.S. Po długim czasie wrzucam trochę zmodyfikowany.

Witajcie.
Na koniec ostatni wiersz, przynajmniej dzisiaj, patrząc na to, że to już po północy. Jakoś swego czasu,
też stosunkowo niedawno, naszła mnie wena na napisanie czegoś takiego. A jak wena nachodzi, to pisać trzeba.
Z tym stwierdzeniem zostawiam Was z wierszem, no i zapraszam do dyskusji. Do kogo zwraca się podmiot?
I kim jest nadawca wiersza? 🙂

Witajcie.
Wiersz napisany.. Hm, pod wpływem wspomnień? Bólu? Chyba tak można to nazwać. W każdym razie, stosunkowo
niedawno. Znaczy jakieś parę miesięcy temu. 🙂
Miłej lektury.

Witajcie.
Długo się zastanawiałam, czy podzielić się z Wam itym wierszem, dlatego że jest bardzo, ale to bardzo
osobisty. Ale stwierdziłam, że go tu umieszczę. Nie będzie zagadką, o kim jest wiersz, gdyż jest powiedziane
wprost. Napisałam go dawno, i jak generalnie nie przepadam za swoimi wierszami, tak to jest jeden z kilku,
który uważam za dobry.