To miał być normalny dzień. Po dyżurze miałem zamiar spotkać się z Anią i spędzić z nią miło czas. Nie przewidziałem jednak, że coś, a raczej ktoś, stanie nam na drodze. Tym kimś okazał się być Potocki. Jak zwykle Potocki. I jak zwykle wszystko spieprzył. Ale od początku.
Po zaręczynach Martyny i Piotra wyszedłem przed stację, by poczekać na Annę.
– Wiktor? – usłyszałem nagle.
Gdy się odwróciłem, zobaczyłem jak Potocki idzie w moją stronę.
– Czekasz na kogoś? – pyta.
– Stanisław, nie twoja sprawa – odpowiadam.
– Anna ci nic nie powiedziała?
Patrzę na niego, nie rozumiejąc, o co mu chodzi.
– Spotyka się dziś ze mną – kontynuuje. – Mamy kilka ważnych spraw do omówienia. Próbujemy usprawnić pracę na SORze.
Nie odpowiadam. Z oddali dostrzegam biegnącą ku nam Annę.
– Wiktor! – woła, podbiegając do nas. – Już wiesz?
– No, właśnie się dowiedziałem – odpowiadam chłodno.
– Chciałam ci to wszystko wytłumaczyć.
– Ale tego nie zrobiłaś – odpowiadam tym samym tonem.
– Myślałam, że zrozumiesz. Nie miałam wyboru – odpowiada Anna.
– Miałaś wybór. I wybrałaś – mówię, po czym odchodzę, patrząc w ziemię.
Nie widzę spojrzenia, które rzuca mi Ania. Jestem zdruzgotany. Dlaczego ona mi to zrobiła?
skoro nie widział spojrzenia, to dlaczego o nim wspomina? 😀 Zaczynam czytać.
O, to był dziewiędziesiąty piąty odcinek, jak ratowali uchodźców. 🙂 Dobrze, że już zjadłaś. 🙂
Podobało się bo, jak mówiłam, nie zjadłam obiadu, puki nie rozwikłałam moich wątpliwości. Najśmieszniejsze jest to, że ja nie oglądam zwykle tego typu seriali, ale zdarzyło mi się przypadkiem obejrzeć jeden odcinek z duetem Wiktor&Zosia, w którym to ratowali ludzi z samochodu w czasie rodzinnego pikniku. Wtedy myślałam, że to było „Na Dobre i Na Złe”, ale mniejsza.
Będzie, będzie. 🙂 A jak się podobało?
Całe przeczytane. Nie w kolejności, ale przeczytane. Teraz można iść jeść. Będzie coś dalej?
To czytaj czytaj. 🙂 Wymysłami się nie przejmuj. 🙂
Dobra, już wiem. I śmiszne jest to, że ja ten fragment już kiedyś czytałam, tylko zapomniałam.
No to spokojnie, do tego dotrzesz. Powoli, to jest 34 rozdziały. 😀
Ej, ale ja czytam od początku!!! I nic narazie, poza tym, że ją samochód potrącił!
Musiałabyś przeczytać od początku. To jest już wymysł mojej chorej wyobraźni. 😀
Ale Zosia też miała jakieś koszmary czy coś…
Zasadniczo to jest tak. Potocki to były mąż Anny. Ania się z nim rozwiodła, ale Potocki nadal nie daje jej spokoju. W pewnym momencie zaczął ją szantażować. Chodziło o to, że jeżeli Anna nie wróci z karetki na SOR to Basia, pielęgniarka w szpitalu i żona Adama, trafi za kratki, tylko dlatego, że Potocki sfałszował dokumenty i że niby Basia o mało nie zabiła pacjenta, a tak naprawdę potocki ją w to wrobił i sfałszował dokumenty. Zosia to córka Wiktora, a Wiktor to partner Anny. Mam nadzieję, że w miarę jasno to wytłumaczyłam.
Powiedz mi, bo z treści nie wynika, co łączyło Potockiego, Anię i Zosię? Jakoś nie mogę odkryć początku, a trudno mi wszystko czytać dokładnie… Nie, nie oglądałam serialu, więc…
Cieszę się, że Ci się podoba. <3
zaczyna się ciekawie.