Witajcie.
Na koniec ostatni wiersz, przynajmniej dzisiaj, patrząc na to, że to już po północy. Jakoś swego czasu,
też stosunkowo niedawno, naszła mnie wena na napisanie czegoś takiego. A jak wena nachodzi, to pisać trzeba.
Z tym stwierdzeniem zostawiam Was z wierszem, no i zapraszam do dyskusji. Do kogo zwraca się podmiot?
I kim jest nadawca wiersza? 🙂
Pozdrawiam.
Gdy poczujesz smutek, pustkę lub żal,
Zatrzymaj się, proszę, spójrz w dal.
Pamiętasz, jak biegaliśmy razem po lasach?
Pamiętasz? Było tak w dobrych czasach.
Teraz tego nie ma, każde z nas ruszyło w świat,
Lecz ja wciąż wspominam, nie zapomnę tamtych lat.
Często wieczorami siadam przy kominku,
Wspominając, maluję usta czerwoną szminką.
Pamiętam, jak uśmiech rozpromieniał Twą twarz,
Pamiętam każdy gest, ruch… Pamiętam nas.
Lecz nadszedł dzień, gdy rozstać się przyszła pora,
Ty odszedłeś, a ja zostałam samotna, zrozpaczona.
Nie przestałam wspominać, nie przestałam tęsknić,
Lecz dążyłam do celu, by marzenia spełnić.
I tylko czasami, gdy przystanę na chwilę,
Proszę w myślach: "Odnajdź mnie wśród gwiazd…" To tyle.
Moim zdaniem wiersz jest pisany albo od dziewczyny do chłopaka, albo od przyjaciółki do przyjaciela.
Nie ma za co! Mówie co myśle 😀
Dziękuję, że tak uważasz. 🙂
ALe Andżelu. Masz wielki talent. DO pisania cudnych, smótnych, i pobudzających do snucia licznych refleksji wierszy. Pozdrawiam!
wiersz refleksyjny to jest raczej pisane przez dziewczynę do chłopaka.
Zgadzam się z Pajperem.
Pierwsze, co mi się nasunęło to relacja dziewczyny i chłopaka, choć może jest jeszcze inne spojrzenie
na ten tekst, raczej jest, lecz na razie go nie znajduję. To mi najbardziej pasuję, choć spróbuję znaleźć
coś innego i jak mi się uda, napiszę ci o tym. 🙂
Pozdrawiam i zapraszam na mojego bloga jak masz czas i ochotę. Może znajdziesz tam coś dla siebię?
Magda
A jakieś refleksje, kto, do kogo?